Механичкото јаглеродно заптивка има долга историја. Графитот е изоформа на елементот јаглерод. Во 1971 година, Соединетите Американски Држави успешно го проучуваа флексибилниот графитен материјал за заптивање, кој го реши проблемот со истекување на вентилот за атомска енергија. По длабинска обработка, флексибилниот графит станува одличен материјал за заптивање, од кој се прават разни јаглеродни механички заптивки со ефект на заптивање на компоненти. Овие јаглеродни механички заптивки се користат во хемиската, нафтената, електричната енергија, како што се заптивките за флуиди на висока температура.
Бидејќи флексибилниот графит се формира со експанзија на експандиран графит по висока температура, количината на интеркалациски агенс што останува во флексибилниот графит е многу мала, но не целосно, па затоа постоењето и составот на интеркалацискиот агенс имаат големо влијание врз квалитетот и перформансите на производот.
